Iedereen moet zich veilig voelen binnen ESAN.
Het is druk in het koffietentje naast Eigenwijks. Pianomuziek met gesprekken in verschillende talen vermengen zich tot een rumoer. Aan een tafeltje in het midden, met een boek naast hem, zit Roel rustig zijn koffie te drinken, ondanks de drukte om ons heen straalt hij een natuurlijke kalmte uit. Als voormalig verpleger, afgestuurd in de theologie, geestelijk verzorger en nog altijd actieve voorganger in een baptistenkerk, heeft hij geleerd te luisteren tussen alle geluiden door.
“Ik ben er eigenlijk ingerold,” vertelt hij met een glimlach over zijn betrokkenheid bij ESAN. Een vertrouwenspersoon is niet verplicht in een organisatie als ESAN, dus het is best wel bijzonder dat die er, vrijwel van het begin, is. Het bestuur had vrijwel direct bedacht dat er in deze organisatie behoefte was aan een vertrouwenspersoon. “Ik zat al in buurtcomités, en door mijn achtergrond in de geestelijke verzorging was ik een logische keuze. Dus werd ik gevraagd om het te doen.”
En hoe is het nu als vertrouwenspersoon in ESAN?
Nu, drie jaar later, is Roel een herkenbaar gezicht. Hij komt op de leesclub en laat zich soms ook bij andere activiteiten en vrijwilligersbijeenkomsten zien. Maar hij dringt zich niet op. “Af en toe laat ik mijn gezicht zien, maar ik ben er niet altijd. Er zijn geen vaste gesprekken of spreekuren met de vertrouwenspersoon zoals vroeger in de bejaardentehuizen, waar dan gevraagd werd of er problemen zijn en of alles wel goed gaat. Zo wil ik niet zijn.”
“Mijn taak is vooral luisteren,” legt Roel uit, terwijl om ons heen het geroezemoes van de gesprekken aanzwellen. “De problemen die ik tegenkom, zijn veel minder zwaar dan in een professionele omgeving. “Ik kan niet met iemand omgaan, of, er is een klein voorval geweest,” dat zijn de vragen. Dan is het vooral luisteren en wat advies geven – “ik zou anders reageren” of iets dergelijks. Gehoord worden, respect hebben en een hint geven is vaak genoeg.”
“ESAN is er niet voor om grote problemen van het leven op te lossen,” benadrukt Roel. “Maar een rugzakje over dingen binnen ESAN legen, een goed gesprek en gehoord worden – dat kan wel.”
Hoe zie je jouw rol?
“Ik heb tijdens cursussen, bij de Vrijwilligers Centrale Amsterdam (VCA), geleerd over complexere zaken – mishandeling, financiële problemen, Me Too situaties, et cetera – maar die zijn binnen ESAN gelukkig nog niet voorgekomen. Als dit soort problemen voorkomen dan verwijs ik door naar professionele hulpverlening en help ik met het vinden van telefoonnummers.”
Wat Roel belangrijk vindt in zijn rol? “Ik ben bereikbaar, kan luisteren en hou me aan de regels.” Discretie staat voorop – hij houdt informatie strikt vertrouwelijk en meldt alleen algemene ontwikkelingen aan het bestuur, altijd zonder namen te noemen.
Tussen de gesprekken en pianoklanken door reflecteert Roel op wat ESAN bijzonder maakt. “Er zit geen muur om ESAN, iedereen mag komen. Waar je binnen kunt lopen en je veilig voelt, dat is buurtcohesie,” zegt hij terwijl hij om zich heen kijkt naar de levendige mix van mensen in het café. “De groep deelnemers is stabiel en blijft komen. Mensen voelen zich thuis en veilig en daar wil ik bij helpen.”
Heb je vragen voor Roel of wil je contact met hem opnemen? Je kunt hem bereiken via telefoonnummer 06 537 16 662. Of spreek hem gewoon aan tijdens een activiteit waar hij aanwezig is.